Blind date

Geen beperkingen zien maar kwaliteiten

Ritmisch tikt hij met zijn vinger tegen de hand van Henry. Zijn gezicht straalt. Hij geniet intens van deze aanraking. Hij laat niet los. Nog niet.
José is blind. José is nu veertig. Als kind werd hij vaak uitgescholden en gepest. Zijn moeder besloot daarom José thuis te laten. In Nicaragua worden kinderen met een handicap vaker voor de buitenwereld verborgen gehouden.

Sinds kort gaat hij regelmatig naar het dagcentrum Johana Miranda. Dat gebeurde op aandringen van Luz Stella, de coördinator van het centrum. Zij gaat regelmatig op huisbezoek om ouders ervan te overtuigen dat het goed is om hun gehandicapte kind naar de dagopvang te laten gaan. Centrum Johana Miranda biedt dagbesteding en verschillende therapieën aan jongeren met een beperking. Hier zijn het geen kinderen met een beperking maar personen met speciale capaciteiten. Deze specifieke kwaliteiten worden gestimuleerd. En ze leren andere vaardigheden, waarbij zelfstandigheid het uiteindelijke streven is.

Contact is daarbij belangrijk. En dat krijgt José. Niet alleen van de vrijwilligers, maar ook van de andere jongeren die het dagcentrum in San Pedro bezoeken.

Vooral Jonathan ontfermt zich over José. Jonathan is dol op auto’s en alles wat verder beweegt en geluid maakt. Het liefst zit hij de hele dag in een voertuig. Hij praat over niks anders en dat mag. Hij voelt zich op zijn gemak in het centrum.

Jonathan nam eerder Rudi al op sleeptouw. Rudi was een verlegen jongeman. Schuw keek hij altijd naar vreemden. Nu wil hij dansen samen met Maricela. Ze hebben hun draai gevonden.

Maricela neemt elke dag een volle rugzak met schriften mee. Maricela schrijft graag. Haar moeder vindt dat ze teveel bewaart. Daarom neemt Maricela alle boeken mee naar het centrum. Stel dat haar moeder zou opruimen; die gedachte alleen al laat haar huiveren. We bewonderen haar mooie handschrift. Toni bekijkt ons tafereel met een glimlach.

Toni maakt liever muziek. Hij is een kei in percussie. Maar daar heeft hij nu geen zin in. Want hij gaat zo naar huis. Ook de anderen gaan naar huis.

Op verzoek van Luz Stella laat José de hand van Henry los. José oppert dat hij wil zingen. Onzeker en zacht begint hij, maar na de eerste noten horen we een prachtige stem. Op de maat van zijn lied klappen we mee. Intens geraakt.

Dit verhaal uit 2018 verscheen eerder op kleinegoededoelen.nl.